نوشتن خاطرات وقت تعریف از خود نیست.

گوشه ای است از تاریخ این سرزمین برای آیندگان.

 شاید حکایتی است از حضوری با دستهای خالی اما قلبهایی پر از نشاط و امید.

 شاید این کلمات بارقه ی امیدی باشد برای جوانان و نگاهی نو باشد برای آیندگان.

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در دوشنبه نوزدهم آذر ۱۳۸۶ |